Interpretacja Nass - Till Lindemann

Utwór "Nass" Tilla Lindemanna, ósmy utwór z albumu Zunge, wydanego 3 listopada 2023 roku, a także cyfrowy singiel z 29 września 2023 roku, stanowi głęboką i jednocześnie brutalnie szczerą podróż w świat wilgoci – pojęcia, które w twórczości artysty nabiera niezliczonych znaczeń. Tekst piosenki, bazujący na wierszu "Alles ist Nass" z tomiku poezji Lindemanna In stillen Nächten (W cichych nocach), został na potrzeby utworu nieznacznie zmieniony i uzupełniony o obrazy deszczu i aniołów. Ta poetycka geneza nadaje utworowi warstwę refleksji, którą Lindemann, znany z prowokacyjnego stylu, przeplata z typową dla siebie dosadnością.

Utwór otwiera się obrazem aniołów płaczących bez ustanku "Wegen mir müssen alle Engel weinen / Und sie weinen ohne Unterlass". To niezwykle sugestywne wprowadzenie od razu osadza temat wilgoci w kontekście kosmicznego smutku i winy, rozciągając ją na cały świat, gdzie "Mensch und Tiere werden nass". Podmiot liryczny bierze na siebie odpowiedzialność za ten wszechogarniający potok łez, sugerując, że jego działania – lub sam fakt jego istnienia – są przyczyną uniwersalnej rozpaczy. Można to interpretować jako piętno, spuściznę, konsekwencję czy też rezultat jego działań. Niektórzy widzą w tym odniesienie do cierpienia niewinnych, albo hiperbolę, w której płacz aniołów nad zachowaniem podmiotu jest tak obfity, że świat tonie niczym w potopie.

Następnie piosenka gwałtownie schodzi na bardziej przyziemny, a zarazem dosadny poziom, ukazując różnorodne formy mokrości. Od fizjologicznych i seksualnych, takich jak "Laken nach Geschlechtsverkehr" (prześcieradła po stosunku), "Wenn ich eine Nutte küsse" (kiedy całuję prostytutkę) czy "Jede Fotze, wenn ich lecke" (każda cipa, kiedy liżę), po te związane z chorobą i śmiercią. Lindemann, zgodnie ze swoim stylem, prowokuje i dotyka ciemnych i tabuizowanych tematów z brutalną szczerością. Interesującą ciekawostką biograficzną, która nadaje dodatkowy kontekst obsesji Lindemanna na punkcie wody i wilgoci, jest fakt, że w młodości był on wyczynowym pływakiem i niemal zakwalifikował się na Igrzyska Olimpijskie w Moskwie w 1980 roku, jednak kontuzja pokrzyżowała jego sportowe plany. Ta osobista historia łączy go z żywiołem wody na głębszym poziomie, niż mogłaby sugerować sama analiza tekstu.

Refren "Alles, alles ist nass" staje się natrętną mantrą, która spaja te pozornie niezwiązane ze sobą obrazy. Jest to jakby katalog płynów i stanów wilgoci, który podkreśla wszechobecność smutku i dekadencji, tworząc poczucie nieuchronności i rezygnacji. Wilgoć pojawia się w kontekstach odległych od siebie: od potu w saunie ("Wenn ich in der Sauna schwitze"), przez wymiociny w kieliszku prosecco ("Kotze im Proseccoglas"), aż po tragiczne "Schiffe, die versinken (Nass) / Kinder, die ertrinken (Nass)" (tonące statki, tonące dzieci). Te ostatnie, nagłe i szokujące obrazy tragedii, łączą "nass" bezpośrednio ze śmiertelną wodą, dodając do interpretacji tematy autodestrukcji i rozpaczy.

Lindemann znany jest z tego, że w swoich tekstach nie unika kontrowersji, a seks, przemoc, choroba, śmierć i płyny ustrojowe są często powracającymi motywami. Artysta sam przyznaje, że łatwo mu jest te tematy uwalniać w twórczości, a języka niemieckiego używa, ponieważ jest on "bardziej brutalny" i "zły". W przypadku "Nass" ta brutalność przejawia się w bezkompromisowym przedstawieniu brudnych, obrzydliwych, a niekiedy wręcz groteskowych i jawnych metafor wilgoci. Jest to gra liryczna, zbiór skojarzeń pod wspólnym mianownikiem słowa „mokry”. Teledysk do utworu również jest niezwykle niepokojący, przedstawiając "horror trip" Lindemanna w samolocie, gdzie zarówno on, jak i muzyka całkowicie się wykolejają. W teledysku pojawiają się również elementy snu, utraty świadomości, katastrofy samolotu, pustyni i pubu.

Piosenka "Nass" to swoiste studium wszechobecności płynów i wilgotnych stanów w życiu człowieka – od boskiego płaczu aniołów po najbardziej obsceniczne aspekty ludzkiej egzystencji. To przypomnienie, że życie jest bałaganem, pełnym przyjemności i bólu, narodzin i śmierci, a wszystko to ostatecznie jest "nass". Przesycone surowością i bezkompromisowością, dzieło Lindemanna zmusza słuchacza do konfrontacji z brudnymi, często odpychającymi aspektami ludzkiej kondycji.