Interpretacja Heartland - The The

„Heartland” The The to utwór z 1986 roku, który stanowi przenikliwą i gniewną krytykę brytyjskiego społeczeństwa i polityki w epoce rządów Margaret Thatcher. Tekst piosenki, napisany przez frontmana Matta Johnsona, maluje obraz kraju pogrążonego w rozpadzie społecznym, nierównościach i utracie tożsamości. Johnson uważał ten utwór za „prawdopodobnie najlepszą piosenkę, jaką kiedykolwiek napisał” i dążył do stworzenia klasyka, który byłby reprezentatywny dla swoich czasów, a także przypominał o tym okresie w przyszłości.

Początek utworu "Beneath the old iron bridges, across the victorian parks, & all the frightened people running home before dark" od razu wprowadza słuchacza w dystopijny, miejski pejzaż. Stare, historyczne elementy architektury kontrastują z rozpadającymi się kinami i "śmierdzącymi moczem centrami handlowymi" w nowej części miasta, co symbolizuje utratę dawnej świetności i pojawienie się bezdusznej, konsumpcyjnej przestrzeni. Obraz "przestraszonych ludzi uciekających do domu przed zmrokiem" sugeruje poczucie zagrożenia i braku bezpieczeństwa w społeczeństwie.

Refren utworu, "Here comes another winter, of long shadows & high hopes, Here comes another winter, waitin for utopia, waitin for hell to freeze over", wyraża głęboki pesymizm i cynizm. Zima, metafora trudnych czasów, powraca z "długimi cieniami" (kłopotami) i "wielkimi nadziejami", które jednak okazują się płonne, a utopia pozostaje odległym, nierealnym marzeniem. Johnson odnosi się do przekonania, że „nic się nie zmienia” w tym „kraju czerwonych autobusów i błękitnokrwistych niemowląt”, co jest nawiązaniem do ikon brytyjskiego życia codziennego i podziałów klasowych.

Najostrzejsza krytyka społeczna pojawia się w wersetach "This is the place, where pensioners are raped, & the hearts are being cut, from the welfare state". Te brutalne słowa wskazują na okrucieństwo społeczeństwa i drastyczne cięcia w świadczeniach socjalnych, które uderzały w najbardziej bezbronnych. Linia "Let the poor drink the milk, while the rich eat the honey," jest bezpośrednim atakiem na politykę Margaret Thatcher, która obcięła darmowe mleko dla dzieci w szkołach powyżej 7 roku życia, co przyniosło jej przydomek „Thatcher the milk snatcher”. Matt Johnson otwarcie atakował prawicowy rząd konserwatywny Thatcher, twierdząc, że polaryzował on Wielką Brytanię, pogłębiając podziały klasowe. Sam Johnson w wywiadzie przyznał, że "nienawidził lat 80.", nie podobała mu się moda, programy telewizyjne ani polityka thatcheryzmu i reaganomiki, a przepaść między bogatymi a biednymi jest teraz nawet gorsza niż wtedy.

Utwór porusza również temat tłumionego gniewu społeczeństwa: "So many people, can't express what's on their minds, Nobody knows them & nobody ever will, Until their backs are broken & their dreams are stolen, & they can't get what they want, then they're gonna get angry!" Johnson sugeruje, że prawdziwa prawda o podziałach w kraju nie jest "napisana w gazetach, ale na ścianach", co wskazuje na ukrytą frustrację i potencjalną rewoltę. Przesuwające się dźwigi na tle miasta symbolizują postęp, który jednak nie usuwa "plam na sercu kraju, który jest chory, smutny i zagubiony", odzwierciedlając głębokie, strukturalne problemy.

W ostatniej zwrotce piosenka rozszerza swoją krytykę na geopolitykę: "The ammunition's being passed, and the lords been praised, But the wars on the televisions will never be explained." To odniesienie do konfliktów zbrojnych, których prawdziwe przyczyny pozostają niejasne dla opinii publicznej, a także do roli bankierów, którzy "pocą się pod białymi kołnierzykami" w obliczu spadającej wartości funta. Apogeum utworu następuje w powtarzanej frazie "This is the 51st state--of the U. S. A.". To gorzka konstatacja, która wyraża frustrację Johnsona z powodu postępującej amerykanizacji Wielkiej Brytanii i jej postrzeganej służalczości wobec Stanów Zjednoczonych w latach 80., zwłaszcza w kontekście polityki Ronalda Reagana i Margaret Thatcher. Johnson później zauważył, że ta piosenka wyprzedzała swoje czasy, ponieważ amerykanizacja Wielkiej Brytanii od tego czasu jeszcze bardziej przyspieszyła.

Teledysk do utworu, który Matt Johnson określił jako "kontrowersyjny", został nakręcony w londyńskiej kanalizacji, z Johnsonem śpiewającym do mikrofonu na tle obrazów wyświetlanych na ścianie wideo. „Heartland” był najlepiej sprzedającym się singlem The The z albumu „Infected” (1986), osiągając 29. miejsce na brytyjskiej liście przebojów. Album, wyprodukowany między innymi przez Warne'a Liveseya i Matta Johnsona, był sukcesem komercyjnym i pozostał na listach przez 30 tygodni. Krytycy muzyczni z tamtego okresu często podkreślali polityczny i społeczny wydźwięk twórczości Johnsona. Na przykład, NME napisało, że "Infected" to "Wielka Brytania 1986 uwięziona na winylu". Sam Johnson przyznał, że wiele jego piosenek, zwłaszcza tych politycznych, pozostaje bardzo współczesnych.