Tekst piosenki "Legginsy w kwiaty" Rogala DDL to bezkompromisowy, brutalny obraz rzeczywistości ulicznej, podany w charakterystycznym dla artysty surowym i dosadnym języku. Od pierwszych wersów utwór zanurza słuchacza w atmosferze bezpośredniego zagrożenia i nieuchronnego konfliktu. Rozpoczynające frazy o "śmiertelnym tańcu" i "zimnej stali" natychmiast wprowadzają motyw przemocy, która jest tu przedstawiona z niemal chirurgiczną precyzją, jako źródło "głębokich ciętych ran", które "do wesela się nie zagoją". Rogal DDL nie unika naturalistycznych opisów, mówiąc o "ropą płaczących" ranach zadanych "naboją", co sugeruje zarówno walkę na noże, jak i strzelaniny, będące integralną częścią opowiadanej historii ulicy.

Ważnym elementem jest tu poczucie fatalizmu połączone ze skłonnością do ryzyka. Podmiot liryczny zastanawia się, czy pewne zdarzenia są "boską wolą, lub przypadkiem", szybko jednak odrzuca boską interwencję na rzecz "hazardu" i ulicznej "ruletki", gdzie "wszelkie prawa" są ignorowane. Ta filozofia życia, gdzie "ulica" jest nieprzewidywalną grą, a przetrwanie wymaga twardości i niezależności, prowadzi do odrzucenia konwencjonalnych wartości. Stąd deklaracja o woli "płakania do księżyca" zamiast "uklęknięcia pod ołtarzem", co symbolizuje odrzucenie tradycyjnej moralności i religii na rzecz surowej, pierwotnej ekspresji emocji. Rogal DDL podkreśla również wartość indywidualizmu, sugerując, że "czasem lepiej się od stada odpiąć niż zginąć, idąc razem z nim na pewną śmierć". To przekonanie o konieczności podążania własną drogą, nawet jeśli jest ona samotna, jest charakterystyczne dla twórczości artysty, który często przedstawia się jako outsider.

Centralnym, a jednocześnie najbardziej zagadkowym elementem utworu, jest refren: "ŁADNE KURWO MASZ LEGGINSY W KWIATY I TLENIONE W CHUJ ŻE BLOND WŁOSY MOŻE W KOŃCU ZDEJMIESZ TE OBCASY?". Ten nagły zwrot w narracji, wulgarny i bezpośredni, wobec kobiecej sylwetki, jest nie tylko prowokacją, ale może pełnić kilka funkcji. Może to być brutalny komentarz do pozornej niewinności lub powierzchowności, kontrastującej z otaczającą ją brutalnością. Kwiatowe legginsy mogą symbolizować coś delikatnego i estetycznego, co w zderzeniu z rzeczywistością "zimnej stali" staje się groteskowe lub wręcz prowokuje do agresji. W twórczości Rogala DDL, często poruszającej tematykę seksizmu i mizoginii w kontekście ulicznym, ten refren może być także reprezentacją casualowej, wszechobecnej przedmiotowości i wulgarności, z jaką spotyka się kobietę w tym środowisku. Śmiech "hyhyhyhyhyhy" dodaje całości cynicznego, a nawet złowrogiego wydźwięku, podkreślając brak szacunku i czyste pożądanie, pozbawione romantyzmu.

Druga część utworu kontynuuje motywy agresji i bezkompromisowości. Podmiot liryczny przedstawia swój rap jako broń – "granat zwrotki bomba atomowa" – wskazując, że jego muzyka jest równie niebezpieczna i destrukcyjna jak fizyczne starcie. Porównuje się do "szamana" mieszającego "ważne słowa", podkreślając swoją rolę jako osoby obdarzonej mocą języka, która potrafi rzucać "klątwy" w postaci wersów. Odniesienia do "koktajlu mołotowa" i "tulipana z butli taniego szampana" ponownie umieszczają słuchacza w brutalnej, pozbawionej skrupułów rzeczywistości, gdzie przemoc jest narzędziem walki i przetrwania. Rogal DDL wyraża również swoje znużenie i pogardę dla "głośnej pantomimy" innych, krytykując fałsz i pozory.

W tekście pojawiają się także gorzkie obserwacje dotyczące narkomanii i mechanizmów ulicznego przetrwania. Wersy o "temperówkach z apteki" na "ciężki ucisk jak pitbulla szczęki" wskazują na problem uzależnień i bezsilność wobec nich, a także na nieskuteczność prowizorycznych, aptecznych rozwiązań na poważne problemy psychiczne czy fizyczne. Krytyka dopingu – "suplementy do bicenty anaboli" – i brutalne spostrzeżenie "retencja nie boli jak nie ty ich, to cię oni", ukazują drapieżną logikę tego środowiska, gdzie silniejszy dominuje, a słabość jest karana. Wspomnienie o "typie szkity przypalał se wetem" i "witoliny w sznytach" maluje obraz zaawansowanego uzależnienia i degradacji, stanowiąc realistyczne tło dla opisywanych zdarzeń. Zakończenie utworu frazą o "psach zapierdalających trapezem" jest tajemnicze, lecz w kontekście całości sugeruje zmieniające się realia ulicy, być może odnosząc się do dawnych metod działania policji lub do specyficznych układów sił w przeszłości. Całość to mroczny portret subkultury, gdzie liczy się siła, spryt i zdolność do przetrwania, a wszelkie słabości są bezwzględnie wykorzystywane. Rogal DDL, jako artysta związany z nurtem dark trap czy horrorcore, często celowo szokuje i prowokuje, aby jak najwierniej oddać brutalność i bezwzględność przedstawianego świata.