Interpretacja Blue Tail Fly - Pete Seeger

Piosenka "Blue Tail Fly", spopularyzowana przez takich artystów jak Pete Seeger, to utwór o zaskakująco złożonej historii i wielowarstwowych znaczeniach, które wykraczają daleko poza pozornie prostą narrację o nieszczęśliwym wypadku. Pierwotnie opublikowana w 1846 roku i przypisywana F.D. Benteenowi, zyskała popularność w latach 40. XIX wieku dzięki występom zespołów minstreli blackface, takich jak Virginia Minstrels. Jednak w przeciwieństwie do wielu pieśni minstreli, które często utrwalały rasistowskie stereotypy, "Blue Tail Fly" nosiła w sobie abolicyjny wydźwięk, odzwierciedlając głęboko ukrytą wrogość zniewolonego człowieka wobec jego pana. Co ciekawe, była to nawet jedna z ulubionych pieśni Abrahama Lincolna.

Tekst piosenki przedstawia z pozoru prostą opowieść o służącym (lub niewolniku), którego codzienne obowiązki obejmują doglądanie pana, podawanie mu posiłków i napojów, a także odganianie "blue tail fly" – prawdopodobnie bąka bydlęcego (tabanus atratus), znanego z bolesnych ukąszeń, od pana i jego kucyka. Narrator sumiennie wykonuje swoje zadania, ścigając owady miotełką z hikory, kiedy pan jeździ konno.

Punktem zwrotnym jest zwrotka, w której rój much atakuje konia. Jedna z nich ukąsza kucyka w udo, co prowadzi do paniki zwierzęcia. Koń zaczyna "biec, skakać i wierzgać", ostatecznie zrzucając pana do rowu, gdzie ten ginie. Werdykt jury, orzekający, że winę za śmierć ponosi właśnie "blue tail fly", jest ironicznym zwieńczeniem tragedii. To drobne, pozornie nieistotne stworzenie staje się katalizatorem wyzwolenia, a zarazem narzędziem sprawiedliwości. Sługa, teoretycznie odpowiedzialny za bezpieczeństwo pana, zostaje uniewinniony, a prawdziwym "winowajcą" okazuje się natura.

Kluczowe dla interpretacji jest jednak refren: "Jimmy, crack corn and I don't care, My master's gone away". Te powtarzające się wersy są sercem piosenki i przedmiotem wielu debat. Najbardziej rozpowszechniona interpretacja sugeruje, że wyrażają one obojętność, a nawet ukrytą radość służącego z odejścia, czyli śmierci, pana. "Jimmy" może być ogólnym określeniem dla niewolnika lub po prostu zdrobnieniem imienia Jim. Fraza "crack corn" ma kilka możliwych znaczeń: mogła oznaczać "siedzieć bezczynnie i plotkować", "otwierać butelkę kukurydzianej whiskey" w geście celebracji wolności, a nawet, w bardziej mrocznej interpretacji, odnosić się do pękniętej czaszki pana po upadku. Sam Pete Seeger, który przyczynił się do ponownego odkrycia piosenki w latach 40. XX wieku, wraz z Burl Ivesem i Leadbellym, utrzymywał ponoć, że oryginalne słowa brzmiały "gimme cracked corn" i odnosiły się do kary, w której niewolnikowi ograniczano racje boczku, pozostawiając mu jedynie paszę dla kur – potłuczoną kukurydzę. Niezależnie od dokładnego tłumaczenia, refren ten stanowi potężne oświadczenie o niezależności i ulgę po zakończeniu opresji.

W latach 40. XX wieku "Blue Tail Fly" odzyskała popularność w ramach odrodzenia amerykańskiej muzyki folkowej. Artyści tacy jak Pete Seeger, wykonując ten utwór, pomogli mu ewoluować z kontekstu minstreli do statusu klasycznej pieśni ludowej. Choć piosenka ma swoje kontrowersje, związane z jej pochodzeniem w minstrelsy i sposobem przedstawiania postaci niewolnika, to właśnie jej subwersywny ton i wyrażana w niej tęsknota za wolnością sprawiły, że przetrwała próbę czasu i stała się ważnym elementem amerykańskiego dziedzictwa kulturowego. W interpretacji Seegera, tak jak i w innych wykonaniach folkowych, nacisk kładziony jest na uniwersalny motyw wyzwolenia od ucisku, nawet jeśli jest on osiągnięty w sposób tragikomiczny i za sprawą niepozornego owada.