Interpretacja Smalltown Boy - Paradise Lost

Utwór „Smalltown Boy” w wykonaniu Paradise Lost to cover kultowej piosenki zespołu Bronski Beat z 1984 roku, pierwotnie synth-popowego hymnu o ucieczce i alienacji. Paradise Lost, znani z eksplorowania mroczniejszych zakamarków ludzkiej duszy w gatunkach doom i gothic metal, włączyli tę interpretację do limitowanej edycji swojego albumu „Symbol of Life” z 2002 roku, a także wydali ją jako singiel promocyjny w 2003 roku. Ich wersja, wzbogacona o ciężkie gitary i charakterystyczny, często ponury wokal Nicka Holmesa, nadaje tekstowi nową warstwę intensywności i beznadziei, jednocześnie zachowując jego pierwotny, emocjonalny ładunek.

Tekst piosenki opowiada historię młodego chłopca, który wyrusza w podróż z „wszystkim, co posiada, w małej czarnej walizce”, pozostawiony sam sobie na peronie, z „wiatrem i deszczem na smutnej i samotnej twarzy”. To obraz głębokiego osamotnienia i konieczności odejścia. Słowa „Mother will never understand / Why you had to leave / But the answers you seek / Will never be found at home” podkreślają fundamentalne niezrozumienie ze strony najbliższych i niemożność znalezienia akceptacji czy ukojenia w miejscu, które powinno być ostoją. To nie tylko fizyczna ucieczka, ale i poszukiwanie tożsamości, czy też miejsca, gdzie można być sobą bez lęku przed odrzuceniem.

W oryginalnej wersji Bronski Beat, „Smalltown Boy” jest powszechnie uznawany za hymn LGBTQ+, opowiadający o młodym geju, który opuszcza swoje homofobiczne środowisko, by odnaleźć akceptację. Teledysk do pierwotnej wersji wyraźnie przedstawia chłopca opuszczającego dom po napaści na tle homofobicznym. Jimmy Somerville, wokalista Bronski Beat, był motywowany „prawdziwym, szczerym gniewem i frustracją z powodu dyskryminacji”. Chociaż Nick Holmes z Paradise Lost w wywiadach podkreślał, że dla nich wybór tego utworu nie miał związku z orientacją seksualną, a był po prostu efektem uznania „Smalltown Boy” za „dobrą piosenkę”, którą pamiętali z młodości i której nagrywanie było „dobrą, czystą zabawą”, to ich wykonanie w naturalny sposób pogłębia uniwersalny motyw odrzucenia i poczucia inności.

Fragment „Pushed around and kicked around / Always a lonely boy / You were the one / That they'd talk about around town / As they put you down” dobitnie opisuje szykany i ostracyzm, których doświadcza bohater. Jest to echo poczucia bycia „tym innym”, obiektem plotek i pogardy. Wersy „And as hard as they would try / They'd hurt to make you cry / But you never cried to them / Just to your soul” ukazują wewnętrzną siłę i godność chłopca, który pomimo bólu nie pozwala oprawcom zobaczyć swoich łez, zachowując cierpienie tylko dla siebie, w głębi duszy. To pokazuje, jak bardzo jest złamany w środku, ale jednocześnie odporny na zewnętrzne ataki.

Powtarzający się refren „Run away, turn away, run away, turn away, run away” to rozpaczliwy imperatyw, odzwierciedlający jedyną możliwą reakcję na nieakceptujące otoczenie – ucieczkę. W interpretacji Paradise Lost ten motyw nabiera jeszcze bardziej tragicznego, niemal beznadziejnego wydźwięku, podkreślonego ciężkimi brzmieniami i mroczną atmosferą. Ich wersja, określana jako „gothic metal” czy nawet „industrial”, brzmiąca „jak coś, co wydałby Type O Negative”, sprawia, że emocje takie jak smutek, gniew i desperacja są jeszcze bardziej namacalne. Warto dodać, że charakterystyczny krzyk na początku utworu w wykonaniu Paradise Lost to dzieło Devina Townsenda. Mimo że Paradise Lost nie zmienili oryginalnych słów piosenki, ich muzyka sama w sobie przenosi historię chłopca na inny, ciemniejszy poziom emocjonalny, co spotkało się z uznaniem fanów, w tym tych z metalowej sceny LGBTQ+, którzy postrzegają ten cover jako „najlepsze połączenie obu światów”. Utwór ten, niezależnie od specyficznej interpretacji, pozostaje potężnym obrazem samotności, niezrozumienia i konieczności poszukiwania własnego miejsca w świecie, nawet jeśli wymaga to bolesnej ucieczki.