Interpretacja Barrel Of A Gun - Depeche Mode

Barrel Of A Gun to utwór, który stanowi mroczne i intensywne otwarcie albumu Ultra z 1997 roku, odzwierciedlając burzliwy okres w historii Depeche Mode i osobistych zmaganiach jego członków. Piosenka, napisana przez Martina Gore'a, ale mocno inspirowana trudnościami wokalisty Dave'a Gahana, opisuje wewnętrzne udręki i zejście w otchłań, które sprawiają, że człowiek czuje się, jakby "patrzył w lufę pistoletu". To wyrażenie to potężna metafora samounicestwienia, kontemplacji śmiertelności lub nieuchronnego niebezpieczeństwa życia na krawędzi.

Początkowe wersy "Do you mean this horny creep set upon weary feet / Who looks in need of sleep that doesn't come / This twisted, tortured mess, this bed of sinfulness / Who's longing for some rest and feeling numb" odmalowują obraz wycieńczonej, dręczonej postaci, borykającej się z poczuciem winy i samoponiżeniem. "Horny creep" może sugerować pierwotne instynkty lub postrzeganie siebie jako moralnie skażonego, podczas gdy "zmęczone stopy" i "łóżko grzeszności" wskazują na głębokie wyczerpanie, udrękę psychiczną i pragnienie ucieczki od własnych występków. Brak snu i odrętwienie dodatkowo podkreślają niemożność znalezienia ukojenia.

Refren "What do you expect of me? / What is it you want? / Whatever you've planned for me / I'm not the one" to bezpośrednie wyzwanie skierowane do zewnętrznej siły – czy to Boga, losu, społeczeństwa, czy nawet wewnętrznego głosu – kwestionujące nałożone oczekiwania. Podmiot liryczny czuje się źle zrozumiany lub przypisano mu rolę, której nie jest w stanie sprostać, zwłaszcza jeśli jest to rola "świętego".

Dalej utwór zagłębia się w uzależnienia i destrukcyjne pragnienia: "A vicious appetite visits me each night / And won't be satisfied, won't be denied / An unbearable pain a beating in my brain / That leaves the mark of cain right here inside". Ten "okrutny apetyt" jest nienasycony i niekontrolowany, symbolizując walkę z nałogiem, który dręczy bohatera. "Nieznośny ból", który "uderza w mózgu", oraz "piętno Kaina" to biblijne odniesienie do winy, przekleństwa i bycia wyrzutkiem, wskazujące na głębokie, wrodzone skazanie lub grzech. Co ciekawe, Martin Gore również zmagał się z alkoholizmem i napadami padaczkowymi, co może poszerzać interpretację tych wersów.

Dave Gahan otwarcie przyznał, że tekst piosenki trafnie oddaje jego stan psychiczny w tamtym czasie. W wywiadzie dla Entertainment Weekly w 2017 roku powiedział: "To naprawdę opisuje to, jak się wtedy czułem: to stworzenie, które ledwo istniało, ale jakoś wciąż myślało, że mu się udaje. Martin trafił w dziesiątkę ze swoimi tekstami. Nie wiem nawet, czy piosenka została napisana o mnie, dla mnie, czy miała mnie szturchnąć, żeby powiedzieć 'Do diabła, weź się w garść!'". W połowie lat 90. Gahan zmagał się z poważnym uzależnieniem od narkotyków, które doprowadziło do próby samobójczej w 1995 roku i niemal śmiertelnego przedawkowania w maju 1996 roku, co wstrzymało prace nad albumem Ultra. Groźba więzienia skłoniła go do podjęcia leczenia.

Martin Gore, autor tekstu, wyjaśnił, że piosenka dotyczy "zrozumienia, kim jesteś i uświadomienia sobie, że niekoniecznie pasujesz do czyjegoś schematu". Zaznaczył również, że tekst porusza temat "braku możliwości podejmowania decyzji w takim stopniu, w jakim by się chciało", sugerując, że "wszyscy rodzimy się z pewnego rodzaju dziedzictwem genetycznym, co oznacza, że możemy tylko nieznacznie odbiegać od naszej ścieżki". To poczucie determinacji i ograniczonych wyborów przenika cały utwór.

Utwór "Barrel Of A Gun" był pierwszym singlem z albumu Ultra, wydanym 3 lutego 1997 roku i stanowił "dramatyczny powrót" zespołu po odejściu Alana Wildera w 1995 roku i osobistych kryzysach członków. Produkcja Tima Simenona nadała piosence szorstkie, industrialne brzmienie, pełne zniekształconych gitar, ostrych tekstur elektronicznych i pulsujących bitów, co odróżniało ją od wcześniejszych, bardziej melodyjnych przebojów zespołu. Teledysk, nakręcony w Maroku przez długoletniego współpracownika zespołu Antona Corbijna, przedstawia Gahana w stanie dyskomfortu, jakby cierpiał z powodu odstawienia narkotyków, z namalowanymi oczami na powiekach, co miało sprawiać wrażenie, że są otwarte. Całość jest mocną, ponurą i konfrontacyjną deklaracją przetrwania.