Interpretacja Please God - Deadman

Deadman to japoński zespół rockowy, który zdobył rozgłos dzięki spopularyzowaniu podgatunku visual kei o nazwie Nagoya kei. Styl ten charakteryzuje się znacznie "mroczniejszym" brzmieniem niż większość innych odmian gatunku, a także większym naciskiem na detale i niuanse wokalne i instrumentalne w kompozycji muzycznej. Zespół Deadman szybko stał się znany z głęboko melancholijnych tekstów wokalisty Mako oraz z mieszanki ponurego rocka alternatywnego z elementami grunge'u, indie rocka, rocka gotyckiego i post-punku.

Utwór "Please God" to głęboko emocjonalna podróż przez tematy straty, rozpaczy i zniszczonej niewinności, charakterystyczne dla twórczości Deadman. Tytuł piosenki, "Please God", na pierwszy rzut oka może sugerować błaganie o boską interwencję, jednak w kontekście całego tekstu nabiera gorzkiej, niemal ironicznej wymowy, podkreślając brak nadziei i poczucie opuszczenia.

Początkowe wersy, "owaru nani mo ka mo owaru nageku ore no mae ni koe ga suru koe wo kiki ireru hikari" (wszystko się kończy, wszystko się kończy, lamentuję, a przede mną głos, światło, które słucha głosu), wprowadzają atmosferę ostatecznego upadku. Podmiot liryczny stoi w obliczu totalnego końca, a jedyną reakcją jest lament. Pojawia się jednak "hikari" (światło) – głos, który wydaje się słuchać, dając złudzenie nadziei lub interwencji. To światło oferuje obietnicę: "sou anata wa watashi no tame erabareshi hana koi suru ano ko mo mitoreru hane wo ageyou" (tak, jesteś dla mnie wybranym kwiatem, dam ci skrzydła, którymi zauroczy się nawet dziewczyna, którą kocham). Te "skrzydła" mogą symbolizować wolność, ucieczkę lub dar, który ma przywrócić utraconą niewinność lub piękno, zdolne zauroczyć nawet ukochaną osobę. W kolejnym powtórzeniu tego fragmentu pojawia się "shiroi hane" (białe skrzydła), co wzmacnia motyw czystości i nadziei.

Jednak ta efemeryczna nadzieja szybko zostaje rozbita przez brutalną rzeczywistość refrenu. "chinomigo wa shikabane no bohru nemurenai akai tsuki ga miru" (niemowlę jest kulą trupów, bezsenny czerwony księżyc patrzy) to niezwykle mroczny i niepokojący obraz. Niemowlę jako "kula trupów" to symbol całkowitej utraty niewinności, zepsucia i śmierci. Czerwony księżyc, często kojarzony z krwią, zagładą lub zwiastunem nieszczęść, staje się milczącym świadkiem tej makabrycznej sceny. Kolejne wersy, "kudaranai sekai no kotae oyasumi nido to me wo samasuna" (odpowiedź na ten bezwartościowy świat: dobranoc, nigdy więcej się nie obudź), wyrażają głęboki nihilizm. Śmierć jawi się tu jako ostateczne rozwiązanie, jedyna "odpowiedź" na bezsensowność i cierpienie istnienia. To zaproszenie do wiecznego snu, uwolnienia od bólu, które jednocześnie brzmi jak przekleństwo.

Most, "goodbye kiss me aishiteru aoi mizu mo fukai chi mo / goodbye kiss me nikunderu tada kimi no koe kimi no kotoba de kikitakatta" (żegnaj, pocałuj mnie, kocham cię, błękitną wodę i głęboką krew / żegnaj, pocałuj mnie, nienawidzę cię, chciałem tylko usłyszeć twój głos, twoje słowa), ujawnia wewnętrzny konflikt podmiotu lirycznego. Miłość i nienawiść splatają się ze sobą, tworząc sprzeczne uczucia. "Błękitna woda i głęboka krew" mogą symbolizować życie i śmierć, czystość i zepsucie, czy też po prostu kontrastujące aspekty doświadczenia. Kluczowe jest pragnienie autentycznej komunikacji – "chciałem tylko usłyszeć twój głos, twoje słowa". To świadczy o niezaspokojonej potrzebie prawdziwej bliskości i zrozumienia, która pozostaje niespełniona.

W kolejnej zwrotce następuje dramatyczny zwrot: "zureta nani mo ka mo zureta nageku ore wo umeru koe ga suru koe ga kikitoreru yami ni" (wszystko poszło nie tak, wszystko poszło nie tak, głos grzebie mnie, lamentując, głos słyszalny w ciemności). Obietnica światła i wybranych skrzydeł znika. Teraz podmiot liryczny zostaje pogrzebany przez głos, który lamentuje w ciemności, a nie w świetle. To symbol ostatecznej utraty nadziei i pogrążenia się w mroku. Przyznanie się do winy jest bolesne: "sou watashi wa keotosusha kusarikake no hana mou osoi kizuite mo nani mo kaerarenai" (tak, to ja cię strąciłem, gnijący kwiat, jest już za późno, nawet jeśli to zrozumiesz, niczego nie da się zmienić). Podmiot liryczny okazuje się być tym, który zniszczył "wybrany kwiat", sam stając się "gnijącym kwiatem". Uświadomienie sobie tego faktu przychodzi zbyt późno, co podkreśla nieodwracalność popełnionych błędów i tragizm sytuacji.

W kontekście twórczości Deadman, zespół znany jest z poruszania tematów mroku, melancholii i egzystencjalnego cierpienia. Mako, wokalista i tekściarz, często eksploruje złożone emocje i wewnętrzne zmagania. Choć bezpośrednich wywiadów dotyczących "Please God" może być trudno znaleźć, dyskografia zespołu, jak album "site of scaffold" na którym utwór się znalazł, czy reedycja "living hell" z 2024 roku zawierająca wersję "Please God:2.0", sugeruje, że jest to jeden z ich fundamentalnych i powracających utworów. Fani Deadman często interpretują ich teksty jako odbicie wewnętrznych demonów, walki z własną psychiką i poszukiwania sensu w beznadziejnym świecie, co idealnie wpisuje się w przesłanie "Please God". Przez to utwór staje się metaforą utraconej niewinności, niezrealizowanych pragnień i konsekwencji własnych destrukcyjnych działań, które prowadzą do nieodwracalnej ciemności i rozpaczy. Koniec piosenki, z powtórzeniem refrenu i zmienionym "kiss you" zamiast "kiss me", wskazuje na ostateczne, gorzkie pożegnanie z utraconym obiektem uczuć, pogrążonym w bezdennej otchłani.